گُلابَتونُم...گُلابَتونُم...خدانگهدار...

ولی من حس میکنم توی یکی از تاریک ترین نقطه‌های تاریخیم...یه جورایی یه دوره گذار واسه رسیدن به آرامش دائمی...بلاخره یه روزی ما آدما باید بفهمیم خوشحالیِ ما کاملا وابسته س به حالِ هم...همون فرهنگی که خیلی فاصله داریم باهاش ولی بلاخره میاد اون روز...

هممون آدمیم...زشتی داریم...قشنگی داریم...هرکسی واسه خودش و یه سری از اطرافیانش ارزشمنده...بیایم کمک کنیم بهم نه که سعی کنیم بدتر کنیم حال همو...بیایم بریم به سمتی که کل آدمای دنیا برامون ارزشمند بشن...نه؟

+ من از بلاگفا و از نوشته‌هام آرامش میگیرم...چندساله...اینجا صرفا یه صفحه ی شخصیه و واقعا اجباری نیست واسه خوندنش برای کسی...کامنتایی که از حال خوبِ اینجا برام کم کنه تایید نمیشن دیگه :)

++ سعید بجنگ و خسته نشو چون تو میتونی :)

+++ مگه حوّا بودی...که من آدم باشم...؟