دریاچه ی نمک توو صورتت گمه...

یه وقتایی یه بغضایی انقد لازمن ک فقط بعدش میفهمی...یه اشکایی باید ریخته شه تا زندگیت دوباره زندگی شه...تا بتونی نفس بکشی...اصلنم مهم نیس کجا باشی...

فقط کاش وسطِ این همه زندگی یه ذره متوقف میشد همه چی...یه ذره عم میتونستیم با چشم خودمون ببینیم دنیای دوس داشتنیمونو...ن اینکه همش با یه تصورِ دور ازش زندگی کنیم...ک برسیم ب یه جایی ک حتی تصور کردنشم سخت شه واسمون...

خدایا ولی وجودت بزرگترین لطفه...مخصوصا وختی ب جایی میرسیم ک فقط خودتو ب خودت قسم میدیم...

+ نتایج کنکور چرا نمیاد جدا؟خدایا امیدشو نا امید نکن :((

++ یه زندگی تازه باید شرو شه...با یه برنامه ی منظم...تهِ این راه روشنه میدونم :))

+++ آدما وختی ک دلگیرن تنهاتر میشن...